De fotograaf

Het moment waarvan je denkt
Ja! Houden zo!
dat kwam maar niet.
Dus moest er gewacht worden.

Stram stonden ze daar wat te staan.
Hier en daar trilde een spier, of
Werd een kind de mond gesnoerd.
“De fotograaf komt morgen,” zei vader.

De fotograaf liet uiteindelijk een briefje achter.
“U lag daar zo mooi te slapen met z’n allen,
ik kom later wel eens terug.”

Sindsdien speelt geen kind meer buiten
En het dak en balkon liggen vol gebroken
Glas. Niets wordt nog vuil.

En vader wacht geduldig
tot er iemand roept:
“Ja! Houden zo!”